Ավետիք Իսահակյանը ծնվել է 1875 թ. հոկտեմբերի 19-ին Ալեքսանդրապոլում:Մեծ դեր է խաղացել հայերի կյանքում, եղել է բանաստեղծ,արձակագիր,թարգմանիչ,գրական-հասարակական գործիչ,հրապարակախոս,ՀՍՍՀ ԳԱ ակադեմիկոս,ԽՍՀՄ պետական մրցանակի դափնեկիր:Մանկությունը անցել է Ղազարապատ գյուղում:Կրթություն ստացել է Ալեքսադրապոլում,Հառիճի վանքում,Գևորգյան ճեմարանում,ապա ընդունվել է Լապցիգի համալսարան:1895-ին վերադարձել է հայրենիք և զբաղվել է ազգային-քաղաքական գործունեությամբ:1896-ին ձերբակալվել մեկ տարով:
1897 թ. լույս է տեսել նրա առաջին ժողովածուն <<Երգեր ու վերքեր>> խորագրով,<<իմ փերին>>,<<ծաղիկեր նորաբողբոջ>>,<<կուզես լինիմ վշտի ցողեր>>,<<Շուշան աղջիկ քո գերին եմ>> և այլն:
Աքսորից հետո Իսահակյանն ամրապնդվել է ՀՅԴ կուսակցությանը և դարձել Ալեքսանդրապոլի Քարի կուսակցության անդամ:1909-19010 թ. գրել է իր հռչակավոր <<Աբու-Լալա-Մահարի>> պոեմը:Գրել է նաև անավարտ <<Ուստա-Կարո>> անավարտ վեպը:
Երկար տարիներ բանաստեղծը ապրել է տարբեր երկրներում:1936-ին վերադարձել է Հայաստան և 1957ին մահացել:
| Ա˜խ, ես սիրու ճամփի ափում Մենակ բուսած վայրի վարդ եմ. Անց ու դարձի փոշին ծփուն Վերաս իջած, կորած վարդ եմ:Սիրունները պարտեզների Քնքուշ պահած վարդն են սիրում. Ես հուր – վարդն եմ ժեռ սարերի` Սերս հասած արևներում:Անց ու դարձող ինձ չի նայում, Իսկ ես սիրու ծով – ծարավ եմ. Ծարավ սիրտս փշեր բուսցուց, Հիմա չար եմ ու նախանձ եմ …1899 Ժընև |
Այս բանաստեղծությունը անպատասխան սիրո և մենության մասին է:Երբ շուրջը կան շատ մարդիկ,բայց մեկ է մենություն է զգացվում: Սիրո հիմման վրա հեղինակը կորցնում է իրեն և դառնում է <<չար և նախանձ>>:
Արմինե Կարտիկյան 